ผมทำธุรกิจหลายอย่าง ทำงานที่มีความท้าทายในเชิงธุรกิจตลอด ตอนนั้นเรื่องยาไม่ได้อยู่ในสมองผมเลย เพียงแต่ว่าเราไปทางไหนก็คิดอยู่ตลอดว่าเรื่องยาสมุนไพรมันเป็นของคู่กับเรา และช่วง 8 ปีที่แล้วสมุนไพรสำหรับประเทศไทยถือว่าเชยมาก เพียงแต่ว่าผมเองได้ไปจัดรายการทีวีชื่อโหรทศพร ทำมา3ปี ไม่มีค่าจ้าง จนวันหนึ่งเหมือนมีนิมิตว่าอยากทำยา ในเมื่อขอเงินใครไม่ได้ก็หาของมาขายดีกว่า เอายาสมุนไพรละกัน เชื่อมั้ยผมไปหาโรงงาน ผมไปทำยาลูกกลอนเกี่ยวกับสตรีและริดสีดวงทวารกับยากระษัยเส้น ซึ่งชาวบ้านเขาไม่เอาแล้ว

ผมภาคภูมิใจมาก แต่ขายไม่ได้หรอกตอนนั้นเริมมีสติปัญญาในการค้าขายก็ขายในทีวีเลย คือดูหมอก็ไม่คิดเงินอยู่แล้วงั้นช่วยซื้อยาทศพรหน่อยครับ ขายขวดละ600บาท แต่ร้านขายยาทั่วไปขายขวดละ 70 บาท คนก็จะไปซื้อของถูก แต่อยู่ๆมียาจีนเดินมาขอซื้อโฆษณาเริ่มต้นธุรกิจผม เราลองเอามากินก็เอ๊ะ ตัวนี้มันเกิด เราเลยขอเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ เริ่มขายยาตามรายการของเรา ทีนี้ตอนหลังรายการทีวีปรับโครงสร้างรายการใหม่ เขาก็มีคิดเงินเราเยอะมาก็ไม่ไหว เลยต้องจบรายการตรงนั้น

ตอนนั้นเครียดนะเพราะยาเต็มบ้านเลย มันหมดโอกาสแล้ว แก่เกินกว่าที่จะสู้ จะรวยก็ยาก ชีวิตมันตันแล้ว ตอนนั้นนึกขึ้นได้ว่า สมัยเป็นอาจารย์เคยไปออกรายการวิทยุของกรมอุตุวิทยา ผมก็เลยไปหาผู้อำนวยการคนเก่า เขาดีใจมาก เพราะตอนที่เราไปจัดรายการ เรตติ้งดีมาก เขาก็บอกให้มาจัดเลย ขายยาไปด้วยวันละ1ชั่วโมง สิ้นเดือนค่อจ่ายเงิน ตรงนี้ถือว่าเป็นจุดพลิกผันในชีวิตผมเลย วันแรกพผมเข้าไปจัดรายการ แฟนๆรายการเขาก็อุดหนุนเราในรายการประมาณ 7,000บาทภูมิใจมากที่มีคนรักและเชื่อเรา

เลยกลับไปทำทีวี แต่ไม่ใช่ในมาดหมอดูละ เป็นมาดนักธุรกิจไปเลยจัดรายการทีวี กลายเป็นว่าที่เราไปทำมีนคือผลที่เราสร้างไว้เมื่อ3ปีก่อน ส่งผลออร่าแบบที่เราก็ไม่เข้าใจตัวเองมาก่อนว่าความดีมันจะปรากฎ จากคิดว่าทำยาเฉยๆ มันกลายเป็นธุรกิจได้